ቅዱሳን ስእላት

Muse Tselim

የ2004 ዓ.ም.ጥምቀት በዓል ገጹታ

የቅዱሳን መላእክት ተራዳኢነትና አማላጅነት

የቅዱሳን መላእክት ተራዳኢነትና አማላጅነት 

በዲ/ን ሕብረት የሽጥላ

 

እስራኤላውያን በባቢሎን ምርኮ ለበርካታ አመታት በተሰቃዩ ጊዜ የእግዚአብሔር መልአክ ስለ እነርሱ በግልጽ ቃል ምልጃ አቅርቧል፡፡ ይህም ምልጃው በዚህ መልኩ በመጽሐፍ ቅዱስ ውስጥ ተመዝግቧል፡- ‹‹የእግዚአብሔርም መልአክ መልሶ፦ አቤቱ፥ የሠራዊት ጌታ ሆይ፥ እነዚህ ሰባ ዓመት የተቈጣሃቸውን ኢየሩሳሌምንና የይሁዳን ከተሞች የማትምራቸው እስከ መቼ ነው? አለ።›› (ዘካ1.12) መልአኩ ይህን ልመና ባቀረበ ጊዜ ‹‹እግዚአብሔርም መልሶ ከእኔ ጋር ይነጋገር ለነበረው መልአክ በመልካምና በሚያጽናና ቃል ተናገረው።›› ይላል፡፡ (ዘካ1.13)
ታሪኩን ልብ ብሎ ያነበበ ሰው ይህ ‹‹መልካምና የሚያጽናና ቃል›› ምን ይሆን? ማለቱ አይቀርም፡፡ መቼም ‹‹የማትምራቸው እስከ መቼ ነው?›› ለሚለው የልመና ቃል ‹‹ምሬአቸዋለሁ ወይም እምራቸዋለሁ›› ከሚል ውጭ የሚያጽናና ቃል ሊኖር አይችልም፡፡ ይህም በግምት የቀረበ ሐሳብ ሳይሆን መልአኩ ለዘካርያስ ባስተላለፈው የመጨረሻ ቃል ይታወቃል፡፡ ‹‹ስለዚህ እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፦ ወደ ኢየሩሳሌም በምሕረት ተመልሻለሁ ቤቴ ይሠራባታል በኢየሩሳሌምም ላይ ገመድ ይዘረጋበታል፥ ይላል የሠራዊት ጌታ እግዚአብሔር፦ ደግሞም እንዲህ ስትል ስበክ። የሠራዊት ጌታ እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፦ ከተሞቼ ደግሞ በበጎ ነገር ይረካሉ እግዚአብሔርም ደግሞ ጽዮንን ያጽናናል፥ ኢየሩሳሌምንም ደግሞ ይመርጣል።›› ብለህ ስበክ ብሎ ልኮታል፡፡ (ዘካ1.16-17

ለጣቱ ቀለበት እሰሩለት ሉቃ.15፤22

ለጣቱ ቀለበት እሰሩለት ሉቃ.15፤22 

በመምህር ተስፋዬ ሞሲሳ

የጠፋው ልጅ  (ሉቃስ 15:11)

አባቴ ሆይ መጥቻለሁ

ይቅር በለኝ በድያለሁ

ይቅር ባይ ነህና የበደሉህን

ቂም እንዳቲዝብኝ በደሌን ቆጥረህ

ስለማይገባኝ ለመባል ልጅህ

ቁጠረኝ እንዳንዱ ከአገልጋዮችህ

አባቴ ሲቆጣኝ አልመለስ ብዬ

ስትመክረኝ እናቴ አልሰማሽም ብዬ

ከወንድሜ ጋራ ሀብቴን ተካፍዬ

ከሰው ሃገር ሄድኩኝ ከአባቴ ተለይቼ

የማይጎዳ መስሎኝ የሃጥያት መከራ

ኮብልዬ ነበረ ወደ ሃጥያት ተራ

አሁንግን ተመለስኩ ጥፋቴን አውቄ

የሰማይ አባት ሆይ ይቅር በለኝ

በአባቴ ቤት ሞልቶ ማርና ወለላ

በአባቴ ቤት ሞልቶ የቅኔው አዝመራ

ሄድኩኝና መንገድ በሰፊው ጎዳና

ናፍቆቱ በዛብኝ ያሬዳዊው ዜማ

እኔም ልብ ስገዛ ስመለስ ከቤቴ

ገና ከሩቅ አይቶኝ ይቅር ባይ አባቴ

ወደኔ ሮጦ አቀፈና ሳመኝ

በልቤ እየገረመኝ ወዲያው መታቀፌ

ትንሽ ሊወቅሰኝ ነው ብዬ ስጠባበቅ

መች እሱ ሊያስታውስ የትላንቱን ዛሬ

ደገመና አዘዘ አዲስ ልብስ ለእራሴ

ደግሞም ቀለበት ለጣቴ ; ጫማንም ለእግሬ

ይቅር ባይ ነህና የበደሉህን

ቂም እንዳቲዝብኝ በደሌን ቆጥረህ

ስለማይገባኝ ለመባል ልጅህ

ቁጠረኝ እንደ አንዱ ከአገልጋዮ

በመንገድህ ህያው አድርገኝ መዝ. 118 ፤37

በመንገድህ ህያው አድርገኝ መዝ. 118 ፤37

ገዳመ አስቄጥስ

ጉብኝት ወደ ገዳመ አስቄጥስ

አባ መቃርዮስ

በአንድ ወቅት አባ መቃርዮስ ይህንን ታሪክ ተናግሮ ነበር። ወጣት ሆኘ በአንዲት በዓት ውስጥ ስኖር መንደሩ ጸሐፊ ሊያደርጉኝ ፍለጉ። ይህንን ክብር መቀበል ስላልፈለኩ ሸሽቼ ወደ ሌላ መንደር ገባሁ። ሸሽቼ ስሔድም አንድ ሰው አብሮኝ ነበረ። ያም ሰው እኔ በእጄ የምሰራውን እየሸጠልኝ ያገለግለኝ ነበር። በዚህ መሐል በዚያ መንደር የምትኖር አንዲት ድንግል የነበረች ሴት ሕጋዊ ባልሆነ መንገድ አርግዛ ተገኘች። ማርገዟም በታወቀ ጊዜ ከማን እንደጸነሰች ቤተሰቦቿ አጥብቀው ጠየቋት። እሷም የደፈረኝ እና የጸነስኩትም ከዛ መናኝ ሰው ጋር ነ ብላ ነገረቻቸው። ቢዚህን ጊዜ መንደርተኞችም ሲሰሙ በፍጥነት መጥተው ያዙኝ። በጣም ጥቁር የመሰለ ማሰሮ እና ሌሎችንም የወዳደቁ ነገሮች በአንገቴ ዙሪያ አጠለቁብኝ ከዛም ወደ መንደሮችና አደባባዮች እያዳፉ ወሰዱኝ። በጣምም አብዝተው ይደበድቡኛል። ደግሞም « ይህ መነኩሴ ልጃችንን አበላሸ፤ ያዙት፤ በሉት እያሉ ይቀጠቅጡኛል» ብዙም ክፉ ቃላትን ይናገሩ ነበር።

እስከ ሞት ድረስ ደበደቡኝ። ከሽማግሌዎች አንዱ ወደ እኔ ቀረበና « ምን እያደረጋችሁ ነው ምንስ መስራታችሁ ይህን እንግዳ መነኩሴ መከራውን የምታሳዩት ደግሞስ እስከ ሞት ድረስ እንደዚህ የምትደበድቡት» ምክኒያታችሁስ ምንድን ነው ብሎ ጠየቃቸው። ያ እኔን ያገለግለኝ የነበረ ሰው በሃፍረት ስሜት ውስጥ ሆኖ በኋላየ ይከተለኝ ነበር። እሱም እኔን እንደሚያገለግለኝ ያውቁ የነበሩ ሰዎች እርሱን ይሰድቡት ነበር። « ተመልከት ይህንን አብዝተህ ታምነውና ታገለግለው የነበረው መነኩሴ እንደዚህ አሳፋሪ፤ ዘግናኝ እና አስነዋሪ ስራ በንጹህ ልጃችን ያደረገውን ስራ? አያሳፍርም? ምን እንደሰራ አየህ? ይሉት ነበር። የልጅቱም ወላጆች « ልጃችንን ለመንከባከብ ቃል እስኪገባ ድረስ እንዳትለቁት» ብለው ትዕዛዝ አስተላለፉ። እኔም ያንን ትዕዛዝ ሙሉ በሙሉ እንደምፈጽምላቸው ቃል ከገባሁላቸው በኋላ ወደ ቤተ እንድሄድ ፈቀዱልኝ። እኔም ከዛ መከራ፤ ስቃይና እንግልት እንደተላቀኩ ባየሁ ጊዜ አምላኬን አመስግኜ ወደ በኣቴ ተመለስኩ። ከዚያም የሚያገለግለኝን ሰው « ያለኝን ቅርጫቶች ሽጥና ለዚያች ሴት ስጥልኝ» አልኩት እርሱም እንዳልኩት አደረገ። ለራሴም መቃርዮስ ሆይ ለራስህ ሚስት አግንተሃል፤ እርሷን መንከባከብ ትችል ዘንድ ካለፈው የተሻለ ስራ መስራት አለብህ ብየ ለራሴ ነገርኩት። ከዚያም ሌትና ቀን መስራት ጀመርኩ። ያፈራሁትንም ገንዘብ ለልጅቷ እየላኩ መርዳት ጀመርኩ። ለብዙ ጊዜ እንደዚህ እያደረኩ መውለጃዋ ጊዜ እስኪደርስ ድረስ እረዳት ነበር። የመውለጃዋ ቀን በደረሰ ጊዜ ምጡ በዛባት ለብዙ ቀናት ብታምጥም መውለድ ግን አልቻለችም ነበር። « መንደርተኞችም ተሰባሰቡ፤ ተጨነቁ ደግሞም እርስ በእርሳቸው ይነጋገሩ ጀመር ምንድን ነው ችግሩ እያሉ። የልጅቷ ምጥም እየበዛ፤ እየተሰቃየች በመጣች ጊዜ ምንድን ነው ችግሩ? ብለው እሷን ጠየቋት። እሷም « ምክኒያቱን አውቄዋለሁ፤ ያንን መናኝ ባልፈጸመው ድርጊት ስለ ወነጀልኩት ነው የጸነስኩት ከሱ አልነበረም፤ የጸነስኩት ከእገሌ ነው ብላ እውነቱን ከእንባ ጋር ነገረቻቸው። በዚህን ጊዜ ያ ያገለግለኝ የነበረው ሰው በጣም ከመደሰቱ የተነሳ እይሮጠ ወደ እኔ ፈጥኖ መጣና የምስራች ብሎ ሁሉን ነገር ገልጦ ነገረኝ። ያች ሴት የጸነስኩት ከመነኩሴው አይደለም እስክትልና እውነቱን እስክትናገር ድረስ መውለድ አልቻለችም ስለዚህ ያ እንደዚያ ሲያሰቃዩህ የነበሩት መንደርተኞች በሙሉ መጥተው ይቅርታ ሊጠይቁህ በዝግጅት ላይ ናቸው አለኝ። ነገር ግን ይህንን ስሰማ ሕዝቡ ስለ እኔ መልካም በማውራት ነብሴን በውዳሴ ያዝሏታል ብየ በመፍራት ሸሸሁ ወደ ሌላ ገዳምም ሄድኩ። ስለዚህ እኛ ከዚህ ምን እንማራለን? ሰውን በሃሰት ከመክሰስ፤ ከመውንጀል መታቀብ ይኖርብናል። ለዚህም እግዚአብሔር አምላካችን ይርዳን። የአባታችን የመቃርዮስ በረከታቸው እና ረድኤታቸው አይለየን አሜን።